یکی از غذاهای فراموش شده سیستان و بلوچستان هست. من توی هیچ کتاب یا حتی اینترنت اطلاعات خاصی ازش ندیدم.
طعمش خیلی با قیمه فرق نداشت، هرچند کسانی که امتحان ش کردن به نظرشون یه طعم خامه ای دلچسب داشت ( یعنی این غذا رو با کمی دلهره! برای مهمون درست کردم ) من از دوغ محلی و خیلی پرچرب استفاده کرده بودم.
اواسط کار وقتی دیدم آب (دوغ! ) غذا داره کم میشه حدود یه لیوان دوغ غلیظ تر ( از اونی که تو فیلم میریزم) بهش اضافه کردم.
با پرس و جوی بیشتر متوجه شدم میزان رب این غذا خیلی کمه! ولی من از همون میزان رب که تو قیمه میریزم استفاده کردم. و دفعه بعد که بپزم قطعا از رب کمتر و زردچوبه بیشتری استفاده میکنم.
بهتره برای این غذا از یه تیکه استخوان یا قلم هم استفاده کنید که من تو پشت صحنه انداختم تو قابلمه
مقدار کمی جوز هندی، عطر فوق العاده ای به قیمه میده
من از گردغوره، به جای لیموعمانی استفاده کردم.
سیستانی ها از ادویه آچارِ سیستانی که تركيبي از آرد گندم پخته شده پیاز و تخم گشنیز و زیره و زردچوبه و گوجه هست استفاده میکنن. همه این مواد رو با هم مخلوط میکنن خمیری میشه و خشکش میکنن
